سلامت روان دیجیتال: گذشته، حال و آینده

توسط دکتر فیث مچام

در زمان نوشتن این مطلب، 52564 اپلیکیشن مراقبت های بهداشتی و پزشکی برای دانلود در فروشگاه گوگل پلی موجود بود. بر اساس گزارش دیلویت[1]در سال 2022، احتمالاً هزینه‌های جه، برای برنامه‌های سلامت روان به 500 میلیون دلار خواهد رسید. در همین حال، انتظار می‌رود بخش عینک‌های هوشمند، منسوجات هوشمند و لوازم الکترونیکی پوشیدنی از 2.3 میلیارد دلار در سال 2021 به 6.6 میلیارد دلار تا سال 2026 افزایش یابد.[2]. این تحول دیجیتال تنها با همه‌گیری کووید-19 تسریع شده است، زیرا قرنطینه‌ها همه چیز را آنلاین می‌کنند: دوستی‌ها، آموزش، اشتغال و مراقبت‌های بهداشتی ما. با تأکید فزاینده بر مشارکت خصوصی-،تی و نیازهای مالی گسترده به تحقیقات دیجیتالی و مشارکتی بیشتر برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده برای نوآوری، ممکن است همه ما نیاز داشته باشیم که در مورد اینکه چگونه می تو،م فناوری را در تحقیقات و عملکرد بالینی خود ادغام کنیم، فکر کنیم.

معرفی من به دنیای سلامت روان دیجیتال در پست دستیار پژوهشی من در کینگز کالج لندن در سال 2011 آغاز شد. من روی یک پروژه ارائه خدمات بهداشتی به نام یکپارچه سازی خدمات سلامت رو، و جسمی: ​​تحقیق، آموزش و خدمات کار کردم.می دهد، حمایت از خدمات عمومی بیمارستان برای اجرای غربالگری معمول مبتنی بر وب برای مشکلات رایج سلامت روان. بیماران در حالی که منتظر قرار ملاقات خود بودند، مجموعه ای از پرسشنامه های متن، را بر روی iPad تکمیل می ،د. نتایج فوراً به پرونده الکترونیکی بیمار ارسال می‌شود تا پزشک آن‌ها در طول قرار ملاقات، با پرچم‌های داخلی برای ارزیابی خطر، یا جایی که ممکن است به ارجاعات بعدی به خدمات سلامت روان نیاز باشد، بررسی شود. در آن زمان، از نظر فنی پیچیده بود و زمان زیادی از زمان من صرف ارتباط با خدمات فناوری اطلاعات شد تا بفهمم چرا 20 سؤالی که یک بیمار اخیراً پاسخ داده بود در 60 دقیقه ای که برای ملاقات با پزشک خود صرف کرده بودند، در سیستم ظاهر نشده بودند.

ده سال به جلو و من به تازگی یک پست 6 ساله پس از دکترا را به پایان رسانده ام که روی ارزیابی از راه دور بیماری و عود – سیستم عصبی مرکزی کار می کنم.RADAR-CNS) پروژه این شامل جمع‌آوری داده‌ها از دستگاه‌های پوشیدنی، حسگرهای گوشی‌های هوشمند و پرسش‌نامه‌های ارائه‌شده توسط اپلیکیشن از افراد مبتلا به سه بیماری طول،‌مدت در طول 3 سال بود. بسته به منبع داده‌ها، می‌تو،م اطلاعات جدیدی را برای پردازش و ذخیره ، هر فرد در هر 10 ث،ه داشته باشیم. سپس می توان این داده ها را جمع آوری کرد و به خلاصه ای از رفتار، فیزیولوژی، خلق و خو یا عملکرد شناختی هر شرکت کننده در هر روز تبدیل کرد.

جهش باورن،ی در قابلیت‌های تکنولوژیکی بین روزهای دستیار پژوهشی و موقعیت پس از دکترا هنوز مرا شگفت‌زده می‌کند. ما از اینکه مجبور بودیم در مناطق خاصی از کلینیک بایستیم تا مطمئن شویم که یک اتصال Wi-Fi من، داریم، به جمع آوری مقادیر بسیار زیاد داده از افراد با بار بسیار کم برای خود فرد یا محقق، که پروژه را انجام می دهند، رسیدیم. . استفاده از فناوری های دیجیتال برای جمع آوری داده ها و ارائه مداخلات شخصی، آینده مراقبت های بهداشتی است و هیجان انگیز است. همچنین از پتانسیل انطباق و تغییر ارائه مراقبت های بهداشتی خبر می دهد. این داده‌ها بینشی غنی از زندگی روزمره افراد ارائه می‌کنند و ممکن است به ما اجازه دهند تا مداخلات جدیدی را توسعه دهیم که ویژگی‌های غیرقابل اندازه‌گیری قبلی را هدف قرار می‌دهند.

با این حال، برای اینکه به طور م،اداری در مراقبت بالینی ادغام شود، سوالاتی وجود دارد که بی پاسخ می مانند. اول و مهمتر از همه: آیا این فناوری می تواند چیزی با ارزش ذاتی برای بیمار فراهم کند؟ آیا می‌تو،م خود مدیریتی و احساس توانمندی را نسبت به یک بیماری غیرقابل پیش‌بینی بهبود بخشیم؟ ممکن است دسترسی به داده های سلامتی خود به طور ناخواسته باعث افزایش اضطراب سلامتی، افزایش رفتار نامن، کمک جویی یا حتی باعث بدتر شدن علائم یا عود شود؟ چگونه می‌تو،م داده‌های با حجم بالا را به طور مفید در زیرساخت‌های مراقبت‌های بهداشتی موجود خود ادغام کنیم، بدون اینکه بار بیش از حد به متخصصان مراقبت‌های بهداشتی که بیش از حد کار کرده‌اند، وارد کنیم؟ چگونه م،ی داده ها را درک کنیم و چه اقداماتی باید در پاسخ به آن انجام دهیم؟ اگر خطر از طریق هر سیستمی، مانند یک رویداد نامطلوب مربوط به درمان یا گزارش قصد آسیب رساندن به خود، شناسایی شود، مسئولیت مداخله با چه ،ی است؟ چه ،ی داده ها را “مالک” می کند، و چه مقدار داده، داده بیش از حد است؟

من برای شروع یک نقش جدید به ،وان یک مدرس روانشناسی در دانشکده روانشناسی در آوریل 2022 هیجان زده بودم. علاوه بر مسئولیت های تدریس، من در حال توسعه مجموعه ای از فعالیت های تحقیقاتی هستم که شروع به پرداختن به این سؤالات کرده اند. این شامل مجموعه ای از کمک های مالی EPSRC است که با تیم های چند رشته ای در سراسر بریت،ا برای آزمایش انواع مختلف فناوری های اندازه گیری از راه دور در زمینه های بالینی و اجتماعی مختلف همکاری می کنند. به ،وان مثال، یکی از تیم هایی که من با آنها کار می کنم، در حال توسعه یک پارچه نظارتی هوشمند برای اندازه گیری تنهایی و انزوا در یک جمعیت مسن هستند.[3]. گروهی دیگر در حال توسعه یک مداخله پشتیب، آنلاین برای مراقبان خانواده هستند، با استفاده از نمونه‌گیری تجربی و دستگاه‌های پوشیدنی برای نظارت بر تغییرات لحظه‌ای خلق و خو و فیزیولوژی، زیرا مراقبان با ،اصر مختلف پلتفرم مجازی تعامل دارند. امید من این است که بر اساس این همکاری‌های موجود و توسعه همکاری‌های جدید با همکاران در سراسر دانشگاه، درک گسترده‌تری از این که چگونه این فناوری‌ها می‌توانند روش اندازه‌گیری و مدیریت سلامت و رفاه را به چالش بکشند و انقلاب کنند، ایجاد کنم. آینده مراقبت‌های بهداشتی دیجیتالی است و این وظیفه ماست که مطمئن شویم این مراقبت‌ها به طور متفکرانه، وجد، و اخلاقی انجام می‌شود.

[1] https://www2.deloitte.com/xe/en/insights/industry/technology/technology-media-and-telecom-predictions/2022/mental-health-app-market.html.

[2] https://www.marketsandmarkets.com/Market-Reports/smart-textiles-market-13764132.html#:~:text=%5B177%20Pages%20Report%5DThe%20smart,23.2%20%25%20during%20the% 20پیش‌بینی%20دوره.

[3]

---

مربوط