چگونه کووید درک زمان ما را منحرف کرد: عکس‌ها

بیماری همه گیر برای حس زمان ما چیز عجیبی ایجاد کرد.

برای روث اوگدن، قرنطینه محدود به دوبل، 3 خوابه او در من،تر، ،یس، با یک نوزاد تازه متولد شده و دو پسر که از مدرسه می‌رفتند، “مثل بالا رفتن از کوهی بود که پای، نداشت.” او می‌گوید زمان از حرکت ایستاده بود، پر از کودک، که از خستگی ناله می‌،د و اشتیاق او برای خوابیدن.

اوگدن می گوید: «این جهنم مطلق بود. “باورم نمی شد 24 ساعت در روز وجود داشته باشد، مانند یک بلوک بتنی عظیم پشت سرم کشیده شد.”

و با این حال، با اندکی کاهش همه گیری، اوگدن می گوید که تحریف آن زمان متفاوت است. او می‌گوید: «به نظر می‌رسد که واقعاً اتفاق نیفتاده است. “مانند: من واقعاً نمی توانم چیزی در مورد آن به خاطر بیاورم، بنابراین از برخی جهات بسیار کوتاه به نظر می رسد.”

دوران کووید درک زمان را در سراسر جهان تحریف کرد

اوگدن یک روانشناس در دانشگاه جان مورز لیورپول است و تجربه او از زمان تحریف شده او را به انجام یک سری نظرسنجی در سراسر جهان در سراسر جهان واداشت.

نتایج نشان می‌دهد که حس ما از زمان چقدر می‌تواند متغیر باشد. این می تواند توسط احساسات، رضایت اجتماعی، استرس، درگیری ذهنی و حتی فرهنگ ما تغییر کند.

اوگدن توضیح می‌دهد: «زمان فوق‌العاده انعطاف‌پذیر است و همه ما آن را به روش‌های مختلف تجربه می‌کنیم.

به ،وان مثال، در عراق، افرادی که او مورد بررسی قرار داد تقریباً به طور کلی احساس ،د که زمان کند شده است. اما نیمی از پاسخ‌دهندگان بریت،ایی که اعوجاج زمان را تجربه ،د، احساس ،د که سریع‌تر از آنچه که ما به ،وان «زمان‌های قبل» در نظر می‌گیریم حرکت می‌کند. در آرژانتین، ،ن جوان‌تر و فعال از نظر بدنی احساس می‌،د که زمان سریع‌تر از مردان مسن‌تر می‌گذرد. اوگدن می‌گوید تعیین علت اصلی این تفاوت‌ها دشوار است، زیرا متغیرهای بسیار متفاوتی وجود دارد. زندگی در یک منطقه جنگ زده یا تحت سیاست های سختگیرانه قرنطینه می تواند به توضیح تفاوت ها در هر کشور کمک کند. اوگدن می گوید: «وقتی زندگی تغییر می کند، زمان نیز تغییر می کند.

عواطف نیز با ادراک زمان تناقض دارند

با این حال، در سطح فردی، درک زمان ارتباط زیادی با وضعیت عاطفی فرد دارد. و البته، همه‌گیری باعث آشفتگی‌های زیادی در آن بخش شد – از جمله برای آرتور وید یانگ سوم، یک حامل پست کهنه‌کار در Chevy Chase، Md.

به طور معمول، یانگ به یک برنامه عمل می کند: در 12 سال گذشته، هر روز هفته، او مسیر تحویل 530 خانه را با یک کیف سرمه ای آویزان به سینه اش طی کرده است – به جز در سال 2020. آن سال اول همه گیری به جوان ضربه های متعددی وارد کرد. .

این کار با آپاندکتومی اورژانسی شروع شد و به دنبال آن جراحی بر روی پارگی رباط زانو انجام شد که او را از کار دور نگه داشت. او و همسرش از هم جدا شدند و مدام نگران دو دختر مدرسه‌ای خود بود. سپس، یانگ سه بار با کووید مواجه شد. اولین بار که این اتفاق افتاد، او برای جان خود می ترسید.

یانگ که معمولاً خوش شانس است، می‌گوید چیزی که همه چیز را بدتر می‌کرد این بود که زمان زیادی برای فکر ، در مورد ناراحتی‌اش داشت: “نگر، در مورد مسائل هر روز – فکر می‌کنم این کارها را برای من کند می‌کند. می‌د،، ترس کنترل را به دست می‌گیرد. از زندگی ما.”

اد میاواکی، متخصص مغز و اعصاب هاروارد، می گوید که چگونه احساسات ما مانند ترس بر حس زمان ما تأثیر می گذارد، فرآیند پیچیده ای است که علم فقط تا حدی آن را درک می کند. یک مکان واحد در مغز درگیر زمان سنجی نیست، بلکه چندین مکان وجود دارد. برای مثال، یک مکان در نزدیکی عصب بینایی زمان را دنبال می‌کند، که اینگونه است که مردم زمان روز را در روز حس می‌کنند. او می‌گوید شبکه‌های غنی از دوپامین در مغز به ما یاد می‌دهند که پاداش‌ها را پیش‌بینی کنیم، و مخچه، که به ما امکان زمان‌بندی حرکات را می‌دهد، نیز ساعت خاص خود را دارد.

میاواکی می گوید: «یک ساعت احساسی، یک ساعت حافظه وجود دارد، همه این نوع ساعت ها وجود دارد. با این حال، آنها به خصوص هماهنگ نیستند. مغز ساعت اصلی ندارد فقط یک تعامل پیچیده بین حواس ما وجود دارد که بر حس ما از زمان تأثیر می گذارد. این تا حدودی چیزی است که به حس زمان ما تغییر می‌دهد – چرا به نظر می‌رسد تجربه‌های جدید، مانند سفر به یک سرزمین خارجی، روز را طول، می‌کند، یا چرا به نظر می‌رسد ساعت‌ها برای بچه‌ای که غرق در یک بازی ویدیویی است، تبخیر می‌شود.

میاواکی، که روانپزشک نیز هست، می‌گوید گاهی اوقات حتی می‌توان تفاوت‌ها را در حس درونی یک فرد از زمان مشاهده کرد. او بیماران شدیداً افسرده ای را درمان می کند که بسیار آهسته حرکت می کنند، تقریباً مانند تنبل ها، زیرا حالت عاطفی آنها زمان بندی آنها را تغییر داده است. میواکی می گوید: «این ایده که زمان فقط یک چیز یکپارچه است، اشتباه است.

“ما از شکنندگی زمان آگاه هستیم”

او می‌گوید پس از دهه‌ها تحقیق، به این نتیجه رسید که حس ما از زمان از چیزی فراتر از مغز ناشی می‌شود. او می‌گوید: «مسئله فقط مربوط به علم نیست، بلکه بحث روانشناسی، جامعه‌شناسی، فلسفه است. “این به چیزی بیشتر از آنچه که نورون های دوپامین انجام می دهند مربوط می شود.”

این موضوع با روث اوگدن، استاد روان‌شناسی در بریت،ا طنین‌انداز می‌شود. او می‌گوید این بیماری همه‌گیر به بسیاری از ما نسبت به رابطه زمان با احساس سلامتی و رفاه ما هشدار داد. در واقع، به نظر می رسید که توجه ما را به خود زمان جلب می کند.

او می گوید: “ما از زمان آگاه هستیم. ما از شکنندگی زمان آگاه هستیم. ما می د،م که وقتی زمان شما برای انجام کارهایی که می خواهید از شما گرفته شود چه اتفاقی می افتد.” “و این چیزی است که تغییر کرده است، این است که چگونه مردم برای زمان ارزش قائل هستند.”

این در مورد آرتور وید یانگ، حامل پست صدق می کند، که می گوید دوران سخت اخیر را با روحی تر شدن پشت سر گذاشته است. او همچنین از خوردن گوشت، ماهی و لبنیات دست کشید و شروع به ورزش کرد و بدن و سلامتش را متحول کرد.

او می‌گوید که یک سال پیش کار را از سر گرفت و ریتم و حقوق خود را پس گرفت، و این باعث شد زمان احساس کند که دوباره به سرعت در حال حرکت است. یانگ می‌گوید: «خیلی سریع‌تر از آغاز آن همه‌گیری.

با این حال، او همچنین می‌گوید که اکنون به زندگی‌اش به گونه‌ای متفاوت نگاه می‌کند، به گونه‌ای که با ته سنگ احساسی‌اش برخورد کرده، سپس دوباره ظاهر می‌شود. او می‌گوید: «من قدر چیزها را بیشتر می‌دانم. او مطمئن می شود که هر روز احساس م،ویت و هدف دارد.

او می‌گوید: “سعی می‌کنم وقتم را برای بچه‌هایم بگذارم. سعی می‌کنم زمان بیشتری را برای خواندن و این‌جور چیزها بگذارم.”

این داستان بخشی از مجموعه علمی دوره‌ای ما است «در جستجوی زمان – سفری در بعد چهارم برای یادگیری آنچه باعث می‌شود ما تیک تیک بزنیم».