مطالعه نشان می دهد چاقی می تواند تغییراتی مشابه آلزایمر در مغز ایجاد کند

اضافه وزن در میانسالی با خطر بیشتر ابتلا به بیماری آ،ایمر یا زوال عقل مرتبط است و یک مطالعه جدید نشان می دهد که تغییرات مغزی در افراد چاق منع، کننده برخی از افراد مبتلا به آ،ایمر است.

دانشمندان دانشگاه مک گیل در مونترال در اولین تحقیق اسکن مغزی بیش از 1300 نفر را برای مقایسه مستقیم ال،ای کوچک شدن مغز در افراد چاق و بیماران آ،ایمر مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.

بر اساس گزارشی که روز سه شنبه در مجله بیماری آ،ایمر منتشر شد، اسکن ها نازک شدن مشابه مغز را در مناطقی که در یادگیری، حافظه و قضاوت در هر دو گروه نقش دارند، نشان داد.

مطالعات قبلی نشان داده است که چاقی می تواند تغییراتی را در بدن ایجاد کند که با افزایش خطر ابتلا به آ،ایمر همراه است، از جمله آسیب به رگ های خونی مغز و تجمع پروتئین های غیر طبیعی. تحقیقات جدید آن را یک گام فراتر می برد.

فیلیپ موریس، نویسنده اول این مطالعه، محقق فوق دکتری علوم اعصاب در دانشگاه مک گیل، گفت: «ما نشان دادیم که شباهتی بین مغز افراد چاق و مبتلایان به آ،ایمر وجود دارد. “و به ضخامت قشر مغز می جوشد.”

قشر مغز که در انسان مسئول عملکردهای بالاتر مغز مانند گفتار، ادراک، حافظه بلند مدت و قضاوت است، لایه بیرونی مغز است.

موریس گفت، نازک شدن در آن ناحیه مغز ممکن است منع، کننده کاهش تعداد سلول های مغز باشد.

محققان مک گیل مشکوک هستند که افراد چاق و احتمالاً افرادی که اضافه وزن دارند – الف BMI 25 تا 25.9 – اگر بتوانند به وزن سالم نزدیکتر شوند، ممکن است بتوانند زوال شناختی را کاهش دهند.

موریس قادر به تشخیص وزن مورد نظر نبود.

چرا چاقی برای مغز خطرناک است؟

علم روشن نیست سایر شرایط بد برای مغز – از جمله فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت نوع 2 موریس خاطرنشان می کند: – همچنین با چاقی مرتبط هستند.

موریس و همکارانش برای بررسی دقیق‌تر تاثیر چاقی بر ساختار مغز، اسکن‌های مغزی 341 بیمار مبتلا به آ،ایمر و 341 فرد چاق با BMI 30 یا بیشتر را به همراه اسکن‌های 682 فرد سالم مورد بررسی قرار دادند.

تمام اسکن‌های مغزی و سایر اطلاعات از دو پایگاه داده بزرگ سلامت به دست آمده است: Biobank بریت،ا و ابتکار تصویربرداری عصبی بیماری آ،ایمر، برنامه‌ای که شرکت‌کنندگان را در سراسر آمریکای شمالی جذب می‌کند و تا حدی توسط مؤسسه ملی سلامت تامین می‌شود.

تست‌های شناختی انجام‌شده توسط افراد چاق در این مطالعه، نقص‌های ذهنی آشکاری را نشان ندادند، اما این امکان وجود دارد که تغییرات ظریف در شناخت مربوط به نازکی که در اسکن‌های مغز مشاهده می‌شود، در انواع تست‌هایی که برای ارزیابی وضعیت رو، استفاده می‌شوند، قابل تشخیص نباشد. موریس گفت.

سابرینا دیانو، محقق متابولیسم، مدیر مؤسسه تغذیه انسان در مرکز پزشکی کلمبیا ایروینگ، گفت: تحقیقات جدید «چیزی را به ما نشان داد که قبلاً نمی‌دانستیم».

دیانو گفت: «این مطالعه نشان داد که افراد چاق و مبتلایان به بیماری آ،ایمر، مناطق مش،ی از مغز دارند که اندازه آنها کوچک‌تر است، احتمالاً به دلیل یک فرآیند ت،یب عصبی»، به این م،ی که سلول‌های عصبی در این مناطق ممکن است آسیب ببینند و در حال مرگ باشند گفت.

او گفت که اسکن ها نمی توانند نشان دهند که چاقی باعث لاغری این نواحی شده است، اما منطقی است که کنترل وزن بدن ممکن است راهی برای کاهش خطرات باشد.

ما می د،م که اگر موشی را مصرف کنید که دارای استعداد ژنتیکی برای ابتلا به آ،ایمر است و آن موش را در رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات و چربی – مشابه رژیم غذایی غربی – قرار دهید، می تو،د وزن بدن حیوان را افزایش دهید. دیانو گفت: افزایش وزن، اختلال شناختی و انحطاط مغز تسریع می‌شود.

آیا کاهش وزن می تواند آسیب را جبران کند؟

دکتر جوزف مالون، استادیار عصب شناسی در بخش اختلالات شناختی در دانشگاه پیتسبورگ، گفت: این مطالعه راه را برای بررسی بیشتر در مورد اینکه آیا کاهش وزن ممکن است برخی از تغییرات مغز را مع، کند باز می کند. مالون در این مطالعه شرکت نداشت.

ما می د،م که چاقی با بیماری های دیگری مرتبط است که می تواند عروق خونی مغز را تحت تاثیر قرار دهد، مانند دیابت نوع 2، فشار خون بالا، کلسترول بالا و التهاب، که همگی می توانند منجر به تجزیه رگ های خونی در مغز شوند. مالون گفت و در نتیجه به مرگ سلول های مغز کمک می کند.

به گفته مالون، در حالی که افراد چاق در این مطالعه کاهش حافظه را نشان ندادند، این احتمال وجود دارد که آنچه که محققان می بینند مرحله اولیه ابتلا به آ،ایمر باشد.

لیندا ون هورن، رئیس تغذیه در دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث وسترن که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: یکی از محدودیت‌های این تحقیق این است که مستقیماً در مورد آنچه مردم می‌خورند گزارش نمی‌کند، فقط چاق هستند. .

ون هورن گفت: “با توجه به آن، فضای زیادی برای حدس و گمان و فرضیه سازی باقی می گذارد.”

ون هورن گفت: در حالی که امید این است که کاهش وزن بتواند انحطاط مغز را متوقف یا کاهش دهد، “متاسفانه ما روز به روز بیشتر در حال کشف نقاط بی بازگشت هستیم.”

او می‌گوید: «بر اساس مثال‌هایی مانند پوکی استخوان، معتقدم که شانس برگشت این بیماری کمتر از حفظ چیزی است که در آنجا وجود دارد.