واشنگتن قبلا از صحبت در مورد سلامت روان متنفر بود. بیشتر نه.

آنچه آنها و دیگران کشف کرده اند این است که کشور به طور فزاینده ای در مورد آن باز است. و اینکه سیاست پیرامون آن در حال تغییر است.

سناتور تینا اسمیت (D-Minn.) یک مقاله شخصی نوشت در مورد فترمن و اینکه چگونه اخبار افسردگی او احساسات قدیمی را در مورد مبارزه خود با این بیماری در نوجو، و دوباره به ،وان یک مادر جوان از بین برد. دستیار ارشد فترمن به POLITICO گفت که تیم کتی بریت سناتور جمهوری خواه تقریباً هفته ای یک بار کلوچه و براونی به دفتر فترمن می فرستاد. و قبل از اینکه رئیس جمهور جو بایدن سخنر، بودجه خود را در ماه گذشته در فیلادلفیا آغاز کند، مستقیماً با سناتور صحبت کرد: «جان، اگر اصلاً می تو، این را بشنوی، ما با تو هستیم، رفیق. ما با شما هستیم،» او گفت که تشویق جمعیت را برانگیخت.

“مثل این بود، ل،تی، این باحال است. هیچوقت نمیدونی قراره چطور پیش بره، میدونی؟ دستیار فترمن گفت: هیچ کتاب بازی برای کاری که جان انجام داد وجود ندارد. اما اگر بتو،د از جان فترمن چیزی یاد بگیرید، مشکلی نیست. اوضاع می تواند بهتر شود. کمک گرفتن مشکلی ندارد. این چیزی است که او می‌خواهد مردم از این موضوع بردارند.»

بازگشت فترمن به تپه در روز دوشنبه نمایان‌ترین نمونه از پایتخت کشور را ارائه می‌کند – شهری که در آن شخصیت‌های عمومی اغلب برای مخفی نگه‌داشتن نبردهای شخصی می‌جنگند – که به آرامی موضوعی را در بر می‌گیرد که تاثیر می‌گذارد. از هر 5 آمریکایی 1 نفر در یک سال معین از کنگره گرفته تا کاخ سفید، سیاست گذاران شروع به گرایش به سلامت روان به ،وان اولویت اصلی سیاست کرده اند.

در دهه 50 و 60 هیچ ، کلمه سرطان را نمی گفت. ما الان در مورد سرطان صحبت می کنیم. ما باید به نقطه ای برسیم که در مورد افسردگی صحبت کنیم. ما در مورد اختلال دوقطبی صحبت می کنیم. ما در مورد PTSD صحبت می کنیم. ما در مورد اسکیزوفرنی صحبت می کنیم و تصدیق می کنیم که اینها بیماری هایی هستند که برای آنها درمان وجود دارد، و مردم می توانند زندگی رضایت بخشی و رضایت بخشی داشته باشند.”

بنابراین هر زمان که ما چهره های قابل مشاهده بیشتری در مورد واقعیت صحبت می کنند، به مردم کمک می کند تا ببینند “اوه، آن شخص بسیار شبیه من است.”

جیسون کاندر، وزیر امور خارجه سابق میسوری، گفت که نه تنها سیاستمداران در مورد مبارزات و تصمیمات خصوصی خود برای درمان صحبت می کنند، بلکه آنها این کار را در حالی انجام می دهند که در سمت خود باقی می مانند. کاندر، یک ستاره در حال ظهور در حزب دموکرات، برای شهردار کانزاس سیتی در انتخابات 2019 نامزد شد. او پس از افشای اینکه پس از خدمت در افغانستان به اختلال استرس پس از سانحه و افسردگی مبتلا شده است، ، تحصیل کرد.

“من اعلام کردم که برای مدتی زندگی عمومی را ، می کنم تا کمک بگیرم … اکنون دوباره یک فرد عمومی هستم و سعی می کنم تا آنجا که می توانم آن الگو باشم. اما بین سطح بعدی کاری که جان فترمن انجام می دهد تفاوت وجود دارد.» کاندر در مصاحبه ای گفت. من از کامنت‌های رسانه‌های اجتماعی مانند این که “اوه، پس از اعلام آن مرد برای آن مرد چه اتفاقی افتاد؟” آگاه هستم؟ و این خوب است، اما واقعاً عالی است که در مورد جان فترمن، یا روبن گالگومردم می بینند، “اوه، آنها این اعلامیه را اعلام ،د و تعقیب آنها ادامه یافت.”

بوفکا گفت که تغییر در واشنگتن را می توان به عوامل متعددی نسبت داد. پس از دهه‌ها کار حمایتی از سوی APA و سایر سازمان‌ها که بر آموزش سلامت روان متمرکز شده‌اند، اکنون رسانه‌ها بیشتر درباره سلامت روان صحبت می‌کنند. همه‌گیری کووید نیز بحران را تا حد زیادی تشدید کرد و سیاستمداران را مجبور کرد که با این موضوع به‌،وان افرادی که بر رای‌دهندگانشان – و زندگی خودشان – تأثیر می‌گذارد، روبرو شوند.

بایدن نیز مسیر مشابهی را دنبال کرد. او در گذشته در مورد سلامت روان صحبت کرده بود و به ،وان معاون رئیس جمهور روی این موضوع کار می کرد. اعلام کاخ سفید اوباما تلاش برای افزایش دسترسی به خدمات سلامت روان اما در طول مبارزات انتخاباتی 2020، این موضوع به ،وان او شخصی شد با سوالات مواجه شد در مورد مبارزه پسرش هانتر با سلامت روان و اعتیاد.

بایدن در مصاحبه با سی ان ان گفت: «این ایده که ما با سلامت روان و سلامت جسمی به گونه ای متفاوت رفتار می کنیم – این سلامتی است. “… من مطمئن هستم، مطمئن هستم، او موفق خواهد شد.”

تمرکز تا دوران ریاست جمهوری او ادامه یافت. بایدن در اولین سخنر، خود درباره وضعیت اتحادیه صحبت کرد که چگونه این بیماری همه گیر بچه ها را تحت تأثیر قرار داد، انزوای اجتماعی، اضطراب و از دست دادن یادگیری را افزایش داد. او به ،وان بخشی از “برنامه وحدت” خود، راهبرد کاخ سفید را برای مبارزه با بحران سلامت روان تشریح کرد: ایجاد محیط های یادگیری سالم، تقویت ظرفیت سیستم و اتصال بیشتر آمریکایی ها به مراقبت.

طرح نجات آمریکایی شامل بودجه برای گسترش کلینیک‌های سلامت رفتاری جامعه معتبر، سرمایه‌گذاری در خط تلفن 988 پیشگیری از خودکشی و راه‌اندازی پروژه‌هایی برای مق، با تأثیرات رسانه‌های اجتماعی و کودکان بود. آ،ین بودجه بایدن 139 میلیون دلار برای تحقیق و 16.6 میلیارد دلار دیگر برای افزایش برنامه های مراقبت از سلامت روان در برنامه مراقبت های پزشکی امور کهنه سربازان درخواست می کند.

«اینکه کاخ سفید در مورد این موضوع علنی شود، م،ادار است. و من گمان می‌کنم – هرگز نمی‌خواهم به‌جای رئیس‌جمهور صحبت کنم – اما گمان می‌کنم که جانبازان معاصر خانواده‌اش به او در درک این موضوع کمک کرده‌اند. خدمت در ارتش

مقامات ،تی که درباره بحران رو به رشد صحبت می کنند، کم نبوده است، از جمله سوزان رایس، مشاور شورای سیاست داخلی، و جراح ژنرال ویوک مورتی. در مصاحبه ها گفت او پیشنهاد بایدن را برای خدمت برای دوره دوم به دلیل وضعیت وخیم سلامت عاطفی کشور پذیرفت.

در جریان رویدادهای کاخ سفید، مورتی در مورد آن صحبت کرده است در مورد مبارزه خود با سلامت روان در دوران جو، و در مورد عمویش که پس از یک مبارزه خاموش با افسردگی در اثر خودکشی درگذشت.

اسمیت گفت، با این حال، گام‌های رو به جلو این واقعیت را نفی نمی‌کند که ننگ هنوز وجود دارد. او مشکوک بود که اگر ،ی حساب را انجام دهد، احتمالاً ده‌ها نفر از اعضای کنگره تصمیم می‌گیرند که درباره سلامت رو، خود صحبت نکنند، زیرا می‌ترسند که این موضوع برای حرفه سیاسی‌شان چه م،ایی دارد.

حتی در حالی که صراحت فترمن با پاسخ مثبت مواجه شده است، داستان هایی مانند داستان تام ایگلتون، نامزد دموکرات جورج مک ،رن، نامزد ریاست جمهوری آمریکا که پس از اذعان به درمان افسردگی بالینی و دریافت الکتروشوک درم، از این برگه انصراف داد، همچنان سیاستمداران را آزار می دهد.

سپس پاتریک کندی نماینده سابق مجلس نمایندگان بود که سیاست را ، کرد تا بر اعتیاد و اختلال دوقطبی خود تمرکز کند. او در سال 2006 پس از برخورد با ماشینش به سنگر در کاپیتول هیل وارد یک مرکز توانبخشی شد. کندی در مصاحبه ای در سال 2016 خاطرنشان کرد که لحظاتی وجود داشته است که می دانست به کمک نیاز دارد، خیلی قبل از آن نقطه ش،ت. اما در آن زمان، سیاستمداران در مورد این چیزها صحبت نمی ،د.

او گفت: «این وضعیت در حال بهتر شدن است، اما افراد هنوز وقتی صحبت می‌کنند ریسک می‌کنند… مردم هنوز هم مایلند سریعاً به این نتیجه برسند که چون شما مشکل سلامت رو، دارید، این بدان م،است که آیا واقعاً قادر به خدمت هستید؟ آیا واقعاً می تو،د کاری را که باید انجام دهید انجام دهید؟» اسمیت گفت.

اما برای من، ارزشش را دارد. جنبه مثبت آن افراد بیرونی است، به خصوص جوانان، که افرادی مثل من را – که به ظاهر با هم رفتار می‌کنم – می‌بینند که در مورد آن صحبت می‌کنند. این دری را برای آنها ایجاد می کند تا از آن عبور کنند.”